Hatırlarsınız "Geçen Yaz Ne Yaptığını Biliyorum (İngilizce: I Know What You Did Last Summer)" adlı filmi. İşte böyle bir giriş yapayım dedim. Geçen haftasonu işte bu filmin tam tersi idi. Herşey bayramlaşmak için aradığım arkadaşın beni bayramdan sonra düğünüm var demesiyle başladı. %80 geleceğim demişim ( arkadaşım düğünde söyledi ). Velhasılı planımı yaptım. Önce bir arkadaşımı görecektim sonra proje konusunda konuşacak sonra uzun zamandır görmediğim ortimi görecektim. Akşamına eskişehire geçip gökhanı görecektim. Ertesi gün ise bursaya geçip arkadaşın düğününe katılıp bitiş zamanına göre balıkesirdeki haruna da ateş almak için uğramayı planlıyordum.
Ve evet bunlar 2 günde olacaktı. Sabah erkenden havalimanına indim. Tam havalimanına girerken feysbuktaki bildirime baktım. Tam 4 sene önce de burada olduğumu hatırlattı bana. Aklımdan şuraya bi yer yatağı sersem daha az masrafa girerdim yeminle dedim kendi kendime. Hemen uçağa geçtim ben koridor kısmında otururken yanıma bir anne ve bebeği geldi. Sonra farkettim ki arka koltukta bir bebek daha vardı. Ahanda hapı yuttuk, bunlar şimdi yol boyunca ağlarlar dedim. İşin güzel tarafı hiç öyle olmadı. Hatta yanımdaki küçük hanımla yol boyunca oynadık. Yds için okuduğum dan brownun lost symbol kitabı da oynamamıza oldukça yardımcı oldu. :)
Maşallah çocukların ikiside pek uslu durdular. Oyundur derken havalimanına indik. Kucağıma almak için kollarımı uzattığımda hemen atladı sanki yıllardır tanışıyormuşuz gibi. Uçaktan çıktı annesi ile giderken indirdi kendini ve tekerlekli el çantasını taşıya taşıya arkamızdan gelmeye başladı. Sayın köylüler şimdi bubda ne var diyebilirsiniz. Tabii siz teyzemin kızı ile tanışmadınız. Bir çocuk hiç mi durmaz ya! Neyse konuyu dağıtmadan, tam çıkacakken havalimanında hoşçakal için el salladığımda el sallayıp öpücük atınca tamam bu çocuk olmuş dedim. :D
Shoutle a geçtik. Bu arada ankaradaki Shoutle ın güzergahı değişmiş haberiniz olsun. Önceden ankamall ve aştiye uğrarken şimdi direk kızılaya uğruyor. Kızılaya giderken feysbukta bi iki soru çözerim diyerek takılıyordum. Birden birisinin 2 gün önce yds nin açıklandığını söyleyince, galiba yine 70i geçemedim diyerek bi bakayım dedim. Baktığımda gözlerime inanamadım saygıdeğer romalılar. 71.25 almıştım. Sevgi paylaştıkça çoğalır felsefesinden arkadaşlara da haber verdim. Kızılayda yemek yedikten sonra plan programımın anahtarı olan arkadaşın dükkanına (ankara araştırma hastanesi acil bölümü) gittim. Öyle ki onun nöbette olup olmadığını bilmiyordum süpriz yapmak istedim. ( yapamadı! :/ )
Onun izinli olduğunu öğrendikten sonra Çankaya'ya geçtim. Ortimi alıp ankarada merkezi ama bir o kadar nadir bilinen cafeye oturduk. Böyle mekanlar cezbeder beni. Vel hasılı ortim ile görüştükten sonra tandoğana tren garına geçtim. Taksicinin muhabbeti o kadar hoştu ki insanın taksiden inesi gelmiyordu. Tam benim frekansta. Ama bir şey unutmuştum. Gökhanın fosur fosur uyuyabileceğini. Gökhan ile kiwi maceramızı daha önceki girdileri okuyanlar bilir. Gökhana tekrar haber verdim ve düştüm yollara.
Eskişehire vardığımda ayazın insan vücudundaki etkilerini hemen anlamıştım.
gökhab konuyu açtı hemen;
- hacı akşama konser var gidek mi? Hoş bunu laf olsun diye soruyorum geleceksin
+ne konseri hacım?
- çanak çömlek ya boşver. Güzel bir grup varmış dinleyek.
+olur
-yok bi de hayır diyeydin dedi.
Arkadaşı cevriye ile buluştuk birşeyler yedikten sonra konser alanına geçtik. Ön tarafta protokol var ama ark tarafta bildiğin a takımı gibi takılıyoruz. (Görsel eklenecek)
Oldukça da eğlendik
